Als de juf vroeger in het kringgesprek op maandagochtend vroeg of je nog wat leuks had meegemaakt, is de kans groot dat je trots vertelde over je gewonnen voetbalwedstrijd. Maar had je die zaterdag verloren? Dan ging je waarschijnlijk met een grote boog om dit onderwerp heen en waren de pannenkoeken bij oma het te vertellen verhaal.
Het lijkt logisch; succes vieren we en teleurstellingen houden we stil. Of het nou een gastlezing op school is of een TED Talk in California; ze gaan allemaal over hoe je iets wél moet doen. Maar waar de focus zonder twijfel op het opstaan wordt gelegd, is juist ook het vallen leerzaam. Daarom werd zo’n vijf jaar geleden de Fuckup Nights naar Leeuwarden gehaald. Dé plek waar uitglijers, faalverhalen en blunders met trots worden ontvangen. Op 27 oktober is de volgende editie en wij beschouwen alvast voor met medeorganisator en host Friso Visser!
Bierviltjes gooien en Mexico-hardstyle
Friso: “Van oorsprong is het een Mexicaans evenement. Ik kan me nog herinneren dat ik tijdens de eerste editie in Leeuwarden eindigde met een hardstyle-versie van Mexico (Zangeres Zonder Naam) terwijl ik een Mexicaanse hoed op had. Naast me op het podium stond een basket waarin iedereen bierfailtjes kon gooien met daarop zijn of haar eigen fuck-up geschreven. Die gooiden ze constant richting het podium dus. Dat was zo rommelig en informeel. Het zorgde echt voor een magische sfeer en het voelde alsof we op een bepaalde manier een taboe aan het doorbreken waren. Ik heb ook wel eens zo’n viltje teruggegooid en iemand per ongeluk op haar hoofd geraakt, maar als dat ergens kan, is dat wel bij de Fuckup Nights.”
“Als ik daarom aan de Fuckup Nights denk, dan zijn de mensen het mooiste. Bijvoorbeeld bezoekers die de power vinden om het podium op te gaan en iets pijnlijks en persoonlijks vertellen. Zonder voorbereiding; superspannend, maar het levert de bijzonderste verhalen op. Mensen die gefraudeerd hebben of in een Spaanse schoolbus per ongeluk over piemels praten. Dat is zo gek, dat er een sfeer is waarin mensen dat durven. Waar een fuck-up dus ineens cool wordt.”
We zijn opgegroeid met het idee dat we het allemaal verborgen moeten houden, en juist dat maakt het zo bevrijdend om het erover te hebben.”
Friso omschrijft de Fuckup Nights dan ook als een globale beweging: “Zeker, eentje met mensen die vinden dat falen ook voordelen heeft. Die vinden dat je best wel positief mag zijn over wat je geleerd hebt in plaats van de prestatiegerichte maatschappij waarin we nu leven. En op ons evenement komt het allemaal een beetje samen: een stukje therapie, enorm veel lessen die je van elkaar kunt leren, maar ook een beetje leedvermaak. Iedereen maakt fouten en daarom is het super goed dat we laten zien dat het helemaal niet erg is. We zijn opgegroeid met het idee dat we het allemaal verborgen moeten houden, en juist dat maakt het zo bevrijdend om het erover te hebben. Ik geloof daarom echt dat het delen van fuck-ups goed en gezond is voor iedereen op deze planeet.”
De strop van neppe perfectie
“Als medeorganisator en host is het belangrijk om te laten zien dat je niet wordt afgerekend op je fouten”, vertelt Friso. “Ik probeer ontwapenend te zijn en laagdrempelig over te komen. Zo wil ik dat mensen zich op hun gemak voelen. Dan komt hun verhaal ook het beste tot zijn recht. En dat is belangrijk. Iedereen is tegenwoordig bezig met alles zo goed mogelijk doen, en in de businesswereld is het soms zo Amerikaans. Kortom, iedereen is geweldig, iedereen scoort een tien, iedereen draait superveel omzet en er gaat nooit iets mis. Dat beeld van perfectie is echt killing en klopt voor geen meter. Ik herken dat echt van niemand, daarom voelt het altijd een beetje nep. Vijf jaar geleden was dit gegeven op zijn toppunt, dus het was best wel baanbrekend om opeens het podium op te klimmen en te zeggen dat je een sukkel bent geweest. Gelukkig wordt het nu steeds normaler. Bijvoorbeeld op LinkedIn wordt het delen van een fuck-up echt gewaardeerd, dus ik zie dat het taboe wel doorbroken wordt.”
Niet dat er tien miljoen verloren is en iemand zwaar aan de drugs is geraakt, maar altijd een feel good story”
“En waarom zou je je fouten niet delen? Iedereen leert van fouten, dus hoe wil jij een goeie business opbouwen of leren van andermans fouten als zij er nooit over praten? Als een ondernemer drie keer op zijn bek is gegaan en hij deelt dat, dan help je elkaar verder. En als ze dat dan ook nog eens delen op ons event, dan komt er ook een stukje trots bij kijken. Ik merk dat onze sprekers het meestal echt wel spannend vinden, maar ook heel opgelucht als ze het kwijt zijn. Het wordt ook altijd op een grappige manier gebracht; niet te zwaar en met een happy ending. Dus niet dat er tien miljoen verloren is en iemand zwaar aan de drugs is geraakt, maar altijd een feel good story. En vaak vragen ze dan na de tijd aan me: ‘was het goed?’ en dan kan ik altijd zeggen; ‘nou, je zag ze lachen en klappen, dus wat denk je zelf?!”
Tijd voor een management-assistent
Naast host en medeorganisator is Friso zelf ook ondernemer. Een uitglijer over de spreekwoordelijke bananenschil is hem dan ook niet vreemd: “Het flauwe antwoord hierop is dat ik tegenwoordig niet meer zo veel fouten maak. Dat komt ook echt door de Fuckup Nights, onbewust let je er dan toch veel meer op. Wat ik wel echt pijnlijk vond, is dat ik, zo’n acht jaar geleden, spreker was op een event voor gestreste ouders. Voor een stuk of tachtig mensen zou ik in Oost-Drenthe de hoop bieden; vertellen dat alles goed komt. Eén minuut voor zeven belde de bezorgde opdrachtgever om te vragen waar ik was, want ze begonnen over een minuut. ‘Huh, waar gaat dit over. Welk evenement?’, reageerde ik. Ik was het domweg vergeten in mijn agenda te zetten. En binnen een minuut van Leeuwarden naar Drenthe vliegen is ook geen optie. Ik heb ze vervolgens de hele avond proberen te bellen om te horen of ik nog iets kon doen, maar kreeg ze niet te pakken. Gelukkig is het allemaal goed gekomen, heb ik ze een gratis traject voorgelegd en heb ik uiteraard mijn excuses aangeboden voordat ik in foetushouding op de grond ging liggen.”
Foutje, bedankt
Op 27 oktober staat de volgende editie de planning. Dan kun je in de kroeg met een biertje in je hand luisteren (en lachen) naar falende ondernemersverhalen. “Daar kijk ik heel erg naar uit. Maar naast de evenementen heb ik nog grotere ambities. Ik zou het echt te gek vinden als we het maken van fouten op een vaste manier kunnen laten opnemen in het onderwijs. Want hoe eerder je leert dat het goed is om fouten te maken, hoe beter. Daar zou echt meer aandacht voor moeten zijn. Daarnaast wil ik kijken of we iets kunnen doen dat het event overstijgt. Misschien met een methode komen waarmee iedereen thuis iets kan doen met het delen van fuck-ups. In ieder geval iets dat het een terugkerend onderdeel maakt in het leven van mensen. Want hoe meer we openstaan voor fouten, hoe minder we ze zullen maken!”